Dat was het weer…

De vakantie begonnen, althans voor mij, dus dat is een prettig vooruitzicht van 14 dagen vrij. Altijd een fijne gedachte: een leven zonder wekker.

Alleen jammer dat ik tijdens een van mijn laatste kerstdiner-avonden iets heb opgelopen waar ik al twee dagen goed ziek van ben.

Zo direct stappen wij op het vliegtuig naar Spanje. Hopelijk gaat dat mij deze keer zonder kleerscheuren af. Ik ben nu al zo vreselijk misselijk en ik hoop niet zo’n papieren zakje in de Boeing te hoeven bevuilen. Genant, maar bovenal zo vreselijk smerig!

Ik draai het om, probeer mijn misselijkheid te vergeten en te gaan genieten van het vooruitzicht van de Atlantische oceaan.
En de start van een mooi nieuwjaar.

In 2008 kom ik weer terug met nieuws!

Van de Sint…

Hij gaat alweer vandaag, maar wat was hij er kort en hevig.
Gewapend met een spel Bingo gingen bij ons bij een volle rij, of bij zorgvuldig uitgekozen ‘speciale geluksnummers’ de kadootjes over tafel.
Voor mij blijft Sinterklaas het leukste feest dat er is. Die voelbare spanning s’ochtends vroeg, wanneer de scholen zich opmaken om Sint en Piet weer te ontvangen. Hoe zullen zij deze keer weer komen?
De kinderen die allerlei hyperactieve signalen uitzenden in spannende afwachting.
Als je wakker wordt nog niet weten met welke verrassingen je s’avonds in bed stapt.
Dit jaar bracht een wending die in mijn horoscoop stond vermeld. Geen idee dat de Sint daar ook al iets mee te maken had, maar het staat er echt, ik heb het vanochtend nog nagekeken: “De Sint brengt iets bijzonders mee”. Namelijk een carrièrestap. Als het dan niet in een keer komt, dan toch in twee….
In mijn loopbaan is het nog niet anders geweest.
Voor de volgende keer ben ik voorbereid!

Volle emmers

Het regenseizoen is weer aangebroken. De emmers die al de hele zomer en herfst stonden te wachten op water voor de tuin raken vol.
Aangezien ik niet zo van noodoplossingen houd en zie dat de kritische grenzen zijn bereikt, ben ik genoodzaakt om nieuwe wegen te zoeken. Ik ben half op weg.