Van het een op andere moment was de hoop opnieuw vervlogen.
Ik zou misschien tóch weer iets voor het onderwijs gaan doen. Ik weet dat die passie al zo’n beetje vervlogen is, maar de ijdele hoop op werk, wakkerde mijn vuur toch weer aan.
Voor niets.
Er was maar één telefoontje voor nodig om opnieuw een nee te incasseren. De kosmos duwt mij een andere kant op. Wat ik ook bedenk om het tegendeel te bewijzen…het is blijkbaar niet de bedoeling.
9 dagen stil
Na wekenlang zwalken in gedachte en het niet weten, voelt het leven weer wat lichter. Hoe mij dat gelukt is? Door stil te zijn.
Ja, je leest het goed, stilte was deze keer mijn medicijn. Door mijn nagenoeg lege agenda had ik er tijd voor om heel stil te zijn.
Overdag. In alle rust en zo gaf ik mezelf de opdracht om in negen dagen met een plan te komen om over mijn dip heen te komen en een oplossing te vinden om mijn werkdilemma’s op te lossen.
Maar wat is dan de bedoeling? Ik maakte er een project van en hield me 9 dagen stil zodat ik mezelf kon leren horen.
Dagritueel
Ik begon met het maken van een dagritueel. Eigenlijk werd mijn vaste ochtendritueel uitgestrekt over de hele dag.
- Zo vroeg mogelijk opstaan: ik hou van de ochtendstilte en die helpt me om alleen mezelf te horen.
- Een groot glas lauw water drinken en een kop koffie zetten.
- Buitenlucht inademen, het lijf rekken en strekken
- Schrijven
- Tarotkaart trekken
- Lezen (ik had twee boeken gekozen om in die 9 dagen door te werken:
- Iedere dag een les uit: De weg naar veranderingen, de tao van Dr. Wayne Dyer.
- De bevindingen van de dag opschrijven in mijn speciale notitieboek met de vulpen die ik hiervoor had uitgezocht.
Wat er gebeurde was een heel proces en ik zal proberen om de grote lijnen op papier te zetten. Misschien heb jij er iets aan.
Schuldgevoel
Eerst voelde ik me schuldig dat ik deze tijd nam om helemaal niets te doen. Mijn lief maar buitenshuis werken en ik – bij wijze van spreken – niks doen, aan de meditatie. Maar toen de ingevingen op gang kwamen, werd ik er beter in. Stil zitten en schrijven, lezen en luisteren naar mezelf.
Ongeduld
Ik voel me ongeduldig worden. Ik zit al drie dagen stil en nu zou er toch wel al heel duidelijk moeten zijn wat ik wil. Hmm. Het geeft me meer stress dan verlichting. Ik wil dan ook alles tegelijk aanpakken en ik neem mezelf daarbij stevig onder handen. De wekker nog vroeger en harder werken om de oplossingen te vinden waarnaar ik zoek. Hmm…ik geloof niet dat dit de manier is.
Herinnering
Op de vierde dag gebeurde er iets eigenaardigs. Ik herinnerde me een retorische vraag van lang geleden. Ooit, ik was begin dertig, kwam deze op mijn pad:
“What are you pretending not to know?”
Wat beweer je niet te weten? Tja, nou als ik het niet weet dan weet ik het niet. Toch?
Maar dat is dus niet waar.Daar kwam ik opnieuw achter. Natuurlijk weet ik wel waar ik blij van word. Waar ik warm voor loop. Wat mij een voldaan gevoel geeft. Wat ik het liefste doe. Het was alleen nodig om heel stil te worden en naar mezelf te luisteren. Naar mijn Zelf.
Lastig
Wat vind ik het lastig om zeker te weten dat mijn ingevingen werkelijk uit mijn diepste Zelf komen, of dat het gewoon een stemmetje is (ego) wat zoiets heeft van: ‘laat die Moon nou eens volwassen worden en weten wat zij wil.
Het gedraal en getwijfel. Dat heeft nog nooit iemand verder geholpen.’ Ik bekijk nog eens welke tarotkaarten ik de afgelopen dagen heb getrokken en wat denk je: het zijn allemaal kaarten die me wijzen op het belang van vertrouwen in mezelf en de kosmos, transformatie (door de pijn heen), tot aan krachtkaarten als de Koningin van Staven, de Koning van Pentagrammen en de Keizer.
Rode lijn
Ik lees de spreuken van de Tao en ontdek de verbondenheid van gebeurtenissen. Niets gebeurt voor niets en als ik terugkijk naar de gebeurtenissen van de afgelopen tijd, zie ik een rode lijn. Hoewel het voelt als tegenwerking, maar dat is het niet. De voortdurende nee’s als antwoord op mijn acquisitie in het onderwijsveld zijn niet bedoeld als afwijzing, maar omdat de kosmos mij wil wijzen op het belang van een andere werkrichting. Een nieuwe koers om mijn talent in te zetten en werk te creëren wat bij mij past op dit moment in mijn leven. Waar ik weer geluk kan vinden in mijn werk. Ik staar wat voor me uit en mijn oog valt op een van mijn lievelings schrijfboeken. Nooit zo bij stilgestaan wat daar nu eigenlijk staat, maar eindelijk dringt het tot me door: what should have been, is
Nieuwe droom
Mijn nieuwe roeping heeft zich geopenbaard en draait om schrijven.
Schrijven om dieper af te dalen in mijn Zelf. Ik kom erachter dat het leven te kort en te mooi is om niet mijn droom achterna te gaan, dus op naar the next level.
Ga je mee?
Welkom bij Moon op Safari 5.0 ✍️❤️☀️
Moon op Safari 